“Η ζήλια είναι ένα τέρας που γεννιέται από τον εαυτό του και τρέφεται απ’ τον εαυτό του…” William Shakespeare
Μικρά ξεσπάσματα ζήλιας φανερώνουν το ενδιαφέρον μέσα σε μια σχέση. Από την άλλη, μεγάλα ξεσπάσματα ζήλιας σηματοδοτούν την αρχή μιας κατάστασης παθολογικής ζήλιας και κτητικότητας.
Για τον ζηλιάρη δεν χρειάζονται ούτε αφορμές ούτε αιτίες. Τείνει να ερμηνεύει αρνητικά και καχύποπτα κάθε γεγονός, καθώς οι ανασφάλειές του δεν του επιτρέπουν να σκεφτεί καθαρά. Αποζητά τον έλεγχο της σχέσης καθώς βρίσκεται σε διαρκή αμφιβολία για το αν πράγματι τον έχει. Νιώθει έντονο φόβο μήπως και διαβάσει στα μάτια ή σε κάποια χειρονομία του συντρόφου του την απιστία και αυτό τον ωθεί στο να ξεκινά αμέτρητες ερωτήσεις και λεπτομεριακές έρευνες σχετικά με τη συμπεριφορά του συντρόφου του. Η συμπεριφορά του ζηλιάρη έχει επιπτώσεις και στον ίδιο, καθώς δεν νιώθει όμορφα, αντιθέτως νιώθει έντονη δυσφορία, αλλά και στον σύντροφό του, καθώς εκείνος χάνει τον αυθορμητισμό και τη φυσικότητά του.
Ο σύντροφος στον οποίο ασκείται η ζήλια θα πρέπει να αποφεύγει να δείχνει κατανόηση σε αυτήν τη συμπεριφορά καθώς την ενισχύει με αυτόν τον τρόπο. Καλό θα ήταν να μην ενδίδει σε αυτήν τη συμπεριφορά, αλλά και να μην την προκαλεί. Ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός στην τροποποίηση της συμπεριφοράς αυτής, δηλώνοντας και δείχνοντας επιμελώς την αγάπη του θεωρητικά αλλά και πρακτικά
-απαιτείται πολλή δουλειά μέσα μας, ώστε να καταφέρουμε να περιορίσουμε τη ζήλια. Απαιτείται πολύς χρόνος με τον εαυτό μας ώστε να αναγνωρίσουμε την πηγή του κακού. “Γιατί ζηλεύω; Πιστεύω ότι ο σύντροφός μου με απατά; Γιατί;”. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε λεπτομέρειες της καθημερινότητάς μας και ίσως θα ήταν καλό να τις καταγράψουμε, και σταδιακά να καταλήξουμε στο “γιατί”.
–“καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει” λέει ο λαός, ωστόσο, για τον παθολογικά ζηλιάρη τα πάντα είναι δυνατά. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει καμία δόση αλήθειας στις πιθανολογίες του ζηλιάρη-συντρόφου θα πρέπει να ακολουθήσει συζήτηση. Να οριστούν οι κανόνες που διέπουν τη σχέση και να δηλωθούν τα εξής κι από τους δύο: Εμπιστοσύνη και Αγάπη. Εξάλλου, ας σκεφτούμε πως για κάποιον λόγο είμαστε σε αυτήν τη σχέση και πως με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο βλέπουμε μέλλον σε αυτήν.
-αυξάνουμε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μας. Επίσης μια διαδικασία που θέλει πολλή δουλειά κι από τους δύο. Ο ζηλιάρης-σύντροφος πρέπει να σκέφτεται σιγά-σιγά πως δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με τους υποτιθέμενους ανταγωνιστές του, ενώ ο άλλος σύντροφος πρέπει να επισημαίνει ότι τον αγαπά και ότι τον θαυμάζει διαρκώς ακόμα κι αν θεωρείται αυτονόητο.
Όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο και τίποτα δεδομένο, γιατί έτσι η ίδια η σχέση θα αποτελέσει σύντομα το ζητούμενο!!!