”Ένα από τα πιο σκληρά μαθήματα ζωής είναι ο αποχωρισμός, είτε είναι από ενοχή, θυμό, αγάπη, απώλεια Η αλλαγή δεν είναι ποτέ εύκολη. Παλεύεις για να αντέξεις και παλεύεις για να συνεχίσεις.”
Ο χωρισμός είναι ένα τέλος και κάθε τέλος δεν είναι μια ευχάριστη εμπειρία. Κάθε τέλος είναι μια τραυματική εμπειρία και χρειάζεται χρόνος για να ξεπερασθεί, ακόμη κι αν υπάρχουν όμορφες στιγμές να θυμόμαστε. Το τέλος σηματοδοτεί μια αρχή, και αυτή η αρχή είναι μια αλλαγή στη ζωή μας, την οποία μάλιστα μπορεί και να μην είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε. Συνεπώς, είναι απόλυτα κατανοητό το γεγονός πως πολλές φορές ένα διαζύγιο είναι μια δύσκολη απόφαση για ένα ζευγάρι. Ακόμα πιο κατανοητό είναι το γεγονός πως ένα διαζύγιο είναι μια ακόμα πιο δύσκολη απόφαση για ένα ζευγάρι με παιδιά.
Το παιδί έχει ανάγκη μια μαμά και έναν μπαμπά και συνήθως τους έχει ανάγκη να είναι μαζί. Ωστόσο, αν πρόκειται για μια ακραία οικογενειακή κατάσταση, η οποία διαταράσσει την ηρεμία του παιδιού και υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής του, αναγκάζοντάς το να ζει με το αίσθημα της παραμέλησης, ίσως ένα καλό και συναινετικό διαζύγιο είναι καλύτερο και λυτρωτικό από έναν κακό γάμο.
Μάλιστα, ένα παιδί μπορεί να μην είναι ποτέ έτοιμο να αντιμετωπίσει μια κατάσταση, η οποία θα το αναγκάσει να ζει με τον έναν γονέα και να βλέπει λιγότερο τον άλλον. Ας έχουμε κατά νου την ακόμα κλειστή και συντηρητική κοινωνίας μας, η οποία αναπαράγει διαρκώς στερεότυπα σχετικά με τα παιδιά χωρισμένων γονέων.
Ενδεικτικά και χωρίς να αποτελεί τον κανόνα, οι πιο ευαίσθητες ηλικίες είναι από βρέφη έως 6 ετών (προσχολική ηλικία) και από 10 έως 14 ετών (προεφηβεία και ίσως πρώτο στάδιο εφηβείας).
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το ερώτημα είναι: Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για να χωρίσω;
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να νιώσουμε εμείς οι ίδιοι έτοιμοι για τον χωρισμό. Πότε, δηλαδή, θα νιώσουμε ώριμοι ψυχικά, ώστε να μπορέσουμε να διαχειριστούμε τον χωρισμό και έπειτα να τον μεταφέρουμε στο παιδί μας με απόλυτη ειλικρίνεια, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ασφάλειας για αυτό. Είναι σημαντικό για το παιδί να νιώθει ασφαλές ακόμα και μετά τον χωρισμό, ξέροντας πως ακόμα κι αν χωρίσουν οι γονείς του σαν ζευγάρι, θα είναι πάντα και οι δυο δίπλα του.
Ίσως θα ήταν καλό (χωρίς αυτό να αποτελεί βασικό κανόνα), να προσπαθήσουμε να μην συμπέσει ο χωρισμός με κάποιο άλλο θλιβερό και στρεσογόνο γεγονός στη ζωή του παιδιού μας.
Ένα διαζύγιο είναι μια αλλαγή, είμαστε όμως έτοιμοι για αυτήν την αλλαγή;
Αλεξία Σταθάκη